De zeehondencrèche

 Inleiding

De zeehondencrèche in Pieterburen is een begrip in Nederland, evenals haar oprichtster: Lenie 't Hart. De Zeehondencrèche is een opvangcentrum in Pieterburen dat sinds 1971 verschillende soorten zeehonden opvangt (met name jonge dieren), rehabiliteert en vervolgens weer uitzet in het wild. Hoewel er ontzettend veel bekend is over de gewone en grijze zeehond, was en is het opvangen en uitzetten van deze dieren zeker niet zonder nut: In 1988 en 2002 werden de gewone zeehonden in de Noordzee en waddengebied besmet door een virus. Beide keren ging meer dan de helft van het aantal gewone zeehonden in de Waddenzee dood. Dankzij de inzet van tientallen vrijwilligers zijn er een hoop dieren gespaard gebleven..

De zeehonden die in een zeehondencrèche worden opgevangen zijn meestal jonge dieren van de gewone zeehond en de grijze zeehond die als moederloze. Deze vaak ernstig verzwakte beestjes worden in de crèche gevoed en klaar gemaakt om weer terug te gaan naar zee. Daarnaast worden ook zieke en verzwakte volwassen zeehonden opgevangen.De oudste zeehondenopvang van Nederland is die op Texel. In 1952 begon Gerrit Jan de Haan daar samen met zijn vrouw Annie (geboren Langeveld) in het 'Texels Museum' met het verzorgen van huilers. Het museum verhuisde naar een andere plaats en is tegenwoordig bekend als Ecomare. Er worden nog altijd zeehonden opgevangen.

Impressie

Mijn impressie van het opvangcentrum was positief. Er zijn veel verschillende opvangbakken te zien voor publiek. Ingedeeld op grootte en leeftijd van de zeehonden die er in worden verzorgd. Dit gaat van kleine, steriele opvang 'pens' voor solitaire jonge zeehonden en quarantainedieren tot grote groepsverblijven. De zeehonden waren kalm en leken gewend aan de verzorgers. Raar om te weten dat al deze tamme en zelfs enigszins interactieve zeehonden binnenkort weer 'wilde' dieren zijn. Ik heb een lange tijd gespendeerd bij het glas waar de jonge zeehondjes heel speels en interactief waren en zeer sterk reageerde op de handen van bezoekers. De dieren hebben verrijking en variatie van omgeving, zelfs in de beperkte opvangbakken. Verder lag er bij het centrum een enorme berg visnetten en afval dat uit de zee was gevist. Dit om een beeld te geven van de enorme hoeveelheden afval en vervuiling er in de zee voorkomen. Dit vond ik een heel goed initiatief! In het binnengedeelte is ook voldoende educatie te vinden. Wanneer ik ooit weer in de buurt ben zal ik zeker nog eens terugkeren!